ماریا بهار زندگی مامانی و بابایی

اول از همه سلام میکنم خدمت همه ی دوستای نی نی وبلاگی از اینکه این مدت به وبلاگ ما سسر میزدید و برای دخترم نظر گذاشتید ازتون ممنونم و باید منو ببخشید که نتونستم تو این مدت بهتون سر بزنم اما بریم سراغ ماجراهای ماریا خانم در نه ماهگی ...دختر مامان نه ماهگیت خیلی خوشمزه تر از قبل شده بودی آخه کلی برامون حرف میزدی کلمات جدید یاد گرفته بودی یه دو هفته یی که الناز پیشت بود حسابی باهات بازی میکرد و باهات حرف میزد تو هم یک دو ازش یاد گرفتی تا ازت هم دور میشد اسمش رو صدا میکردی و میگفتی النا  اللهی فدات بشم مامانی که هنوز هم بعضی روزا صداش میزنی از بس الناز تو رو راه میبرد یاد گرفتی خودت کنار مبل بون کمک بایستی ...   ...

اون روز صبح وقتی از خواب بیدار شدم رفتم کنار پنجره دیدم همه جا سفید شده هیچکدوم از برگای درختا دیگه سبز نبودن شاخه های درختا از بار برف سنگینی میکردند هوا حسابی سرد شده بود اما من که عاشق روزای برفی ام حسابی ذوق زده شده بودم ظهر که بابایی از سر کار اومد رفتیم تو برفا و برف بازی کردیم تو هم که اصلا دوست نداشتی بیای خونه نشوندم تو برفا تا با دستای کوچولوت لمسشون کنی   ...

عزیز دلم روییدن دندونای مروارید شکلت یه بهونه یی شد تا بتونیم دور هم جمع بشیم و به همین  مناسبت یه جشن کوچولو هم بگیریم موقع جشن دندونیت دوتا مروارید خشکل داشتی اما از اون شب بگم که اصلا آروم نمیگرفتی و همش گریه میکردی آخه به اقتضای سنت با همه غریبی میکردی و تا به بقیه نگاه میکردی میزدی زیر گریه ... اما اون شب خیلی شب خوبی بود خیلی خوش گذشت با همه ی نا آرومی های تو اصلا دوست نداشتم تموم بشه مخصوصا اینکه عمو علی و خاله معصومه و الناز عزیزم که به اندازه ی تو دوستش دارم هم همون روز اومده بودن ومن حسابی ذوق زده بودم...           ...